بـــــر من اینــــــــــگونه تلـــــخ می نگرید زانکه من نیــــــــــــــز مشـــــــــکلی دارم سینــــــــــه ام جایگاه نفــــــــــــرت نیست بل در این سینـــــــــه من دلــــــــــی دارم به شمـــــــا بد نکـــــــرده ام هرگــــــــــز من به خـــــود هر چـــــــــــه بود بد کردم آه و افســــــــوس من کــــه در ره عشقدست احســـــــــــــان یـــــــــار، رد کردم درد من درد کیــــــــن و نفــــــرت نیست درد من ، درد دوست داشتـــــــــــن است کـــــــار برزیــــــگری کـــــــــه من دارم دانــــــــه در تنــــــد بـــــاد کاشتن است آه، ای خستـــــه گان خفتـــــــه به خاک دیــــــگر از خــود به تنــــــگ میــــــایم در همیــــــن روزهــــــاست میــــدانیـــد ســــــــــوی تان بی درنگ میــــــــــایم هیـــــچ دیـــــگر نمـــــانده از من، هیچ آه مـــــــــــــــردم! مگـــــــر نمی بینید؟ظلم محض است، ظلم محض است این بـــــر من اینــــگونه تلــــخ می نگریدفریبا آتش صادق
