|
رها شدم ز بندگی بسوی خانه میروم... 
|
فرســـــود تن ز حســـــرت، در دامِ زندگانی
در خون تپیـــــده تا چند؟ ماییــــم و ناتوانی
از درد بیکسی هــــــــا عمریست گریه دارد
این چشـــــــم بی قـــــرارم چون ابر آسمانی
رقصیــــــد بسکه اشکِ خونین براه وصلش
گــردیده دشت و دامن، نمنـــــاک، ارغوانی
در آشیــــــان جانم، افکنـــــــد آتش غـــــــم
افســـــــونِ چرخ گردون، از روی مهربانی
شد فرصت از کف آخر در انتظارِ فــــــردا
حرمان نصیبم اینجا، از فیض خوش گمانی
رنگ خــــــزان ما را، با چشـــــم کم مبینید
همسایـــه ی بهار است این جلوه ی خزانی
---------------------------------------
فریبا آتش صادق
[ جمعه 98/6/8 ] [ 5:42 عصر ] [ friba ]
[ نظر ]
|
درباره وبلاگ  |
| [ فالب وبلاگ : وبلاگ اسکین ] [ Weblog Themes By : weblog skin ] |
