رها شدم ز بندگی بسوی خانه میروم... |
گمان مبــــــــــر که رفتـــه ام و یا شبانه میروم نه از کنـــــــــــار واژه ها، نه از میان قصه ها به فصـــل قحطسالی ام نشــــــــان بودنت نبود ببین چو موج پر غرور، رفیق صخره ها شدم تمام قصه های من، نشستــــه در کتاب شهر مرا به بنــد خود مکن به دانه دانه اشک غم مــــــزاح آتشیـــــن تو کجا و (آتش) حزین [ چهارشنبه 98/5/30 ] [ 3:3 عصر ] [ friba ]
[ نظر ]
|
|
[ فالب وبلاگ : وبلاگ اسکین ] [ Weblog Themes By : weblog skin ] |